استفاده از غضروفهای پیوندی
یکی از مشکلات رایج بینی ضعیف بودن غضروف های نوک بینی است و این ضعف غضروفی یکی از علت های شیوع افتادگی بینی میباشد. به همین علت، استفاده از غضروفهای پیوندی برای بسیاری از بیماران انجام می شود.
برای تقویت غضروفی نوک بینی از غضروفهای پیوندی استفاده میشود . این تقویت غضروفی هم در عمل های اولیه و هم در عمل های ثانویه انجام می شود.
در جراحی بینی برای تغییر شکل و ترمیم بافت ها از غضروف های پیوندی استفاده می شود..
اما در جراحی بینی از گرافت های غضروفی و گرافت های استخوانی استفاده می شود و منظور ما از گرافت به این دو نوع اشاره دارد.
برای گرافت گذاری، تکنیک رینوپلاستی با روش باز نسبت به روش بسته ارجحیت دارد. زیرا جراح دید کاملتری دارد و امکان استفاده از دو دست میسر می باشد. در تکنیک بسته اگرچه امکانپذیر است اما سخت تر می باشد
تیغه بینی، غضروف های پشت گوش و غضروف های دنده، منابع مهم برداشت غضروف و تهیه گرافت غضروفی می باشند. به ندرت از استخوان جمجمه و استخوان لگن نیز گرافت تهیه می شود.
فرورفتگی ها، نقایص، کمبود بافت از مشکلاتی هستند که با گرافت های پیوندی اصلاح می شوند. این مشکلات، قبل از عمل در اثر ضربه، تروما و بیماری ها ممکن است ایجاد شود. در حین عمل در اثر برداشت بیش از حد بافت غضروفی (عدم مهارت جراح) ممکن است ایجاد شود.
گرافت ها معمولا از بدن خود بیمار تهیه می شود اما گاهی از غضروف های خارج از بدن نیز استفاده می گردد. که ترجیحابهتر است از غضروف های به دست آمده از خود بدن بیمار استفاده شود.
منابع پیوندی غضروف
غضروف تیغه بینی:
در تیغه ی میانی بینی ما غضروف بسیار خوب و مناسبی قرار دارد که تقریبا همه ی جراحان زیبایی دنیا در این مورد اتفاق نظر دارند که بهترین غضروف برای شکل دادن به بینی همین غضروف است. این غضروف علاوه براینکه ظریف است بسیار قابل انعطاف بوده و براحتی میتوان آن را شکل داد و به فرم دلخواه در آورد. متاسفانه مقدار غضروف تیغه بینی محدود است و وقتی که در جراحی اول بخشی از آن برداشته شود دیگر این غضروف دوباره تولید نمیشود و ممکن است در جراحی های ترمیمی غضروف تیغه بینی اغلب به اندازه ی کافی وجود نداشته باشد که بتوان از آن برداشت نمود. لذا جراح زیبایی بینی باید بتواند از بخش های دیگر بدن غضروف بدست آورد.
آیا برداشتن غضروف از تیغه بینی به تنفس آسیبی وارد نمیکند؟
برای برداشتن غضروف از تیغه بینی استانداردهایی وجود دارد که با رعایت آنها هیچگونه آسیبی به تنفس وارد نمیشود. همانطور که در یک آپارتمان براحتی میتوان دیوارها را برداشت و جا به جا کرد ولی ستون ها را در جای خود باقی گذاشت.
غضروف گوش:
برای برداشتن غضروف از گوشف برشی در ناحیه داخلی لاله گوش برای برداشتن غضروف مورد نیاز ایجاد می کنند. لازم به ذکر است که جای این بخیه ها در گوش سریعا بهبود می یابد و جای نگرانی نیست.
توجه داشته باشید که با برداشتن غضروف از گوش، گوش دچار تغییر شکل یا بد فرمی نمی شود.
دستیابی به غضروف گوش بسیار آسان تر از سایر نقاط بدن است اما میزان غضروف بدست آمده در این ناحیه بسیار ناچیز است و فقط برای جراحی های ترمیمی می توان از آن استفاده کرد.
غضروف دنده:
برداشت غضروف دنده كمى مشكل تر است ولى در عوض منبع بسيار عالى و غنى براى ترميم بينى مى باشد . از غضروف دنده بیمار در مواردی که اصلاح و بازسازی بینی به مقدار زیادی غضروف نیاز داشته باشد، مورد استفاده قرار می گیرد.
برای برداشت غضروف از دنده، یک برش به ابعاد ۴ الی ۵ سانتی متری روی قفسه سینه اجاد می کنند و از دنده ۶ فرد به مقدار جزئی، غضروف را بر می دارند.
لازم به ذکر است به دلیل برداشتن مقدار جزئی غضروف از این نواحی، این روش هچگونه تاثیری بر روی قفسه سینه و دنده ها ندارد.
آیا امکان تغییر شکل گرافت های غضروفی با مرور زمان وجود دارد؟
گاهی غضروف های دنده انحنا پیدا می کنند. اما غضروف های سپتوم ( تيغه وسط بینی) این مشکل را ندارند. از غضروف لاله گوش به علت نرمی آن برای ترمیم دریچه بینی استفاده می شود. اما برای ترمیم نوك بینی نمی توان از غضروف لاله گوش استفاده کرد. چون غضروف لاله گوش، نازک و ظریف است و نمى تواند از افتادگى نوك بينى جلوگيرى نمايد .
هر غضروفی کاربرد خودش را دارد و جراح با علم و تجربه خود می تواند تشخیص دهد از کدام منبع و برای چه موردی استفاده نماید، تا بهترین نتیجه را بگیرد.
مطالب مرتبط: