شکستگى بینی و بررسی انواع آن
در این نوشته از سایت دکتر اصغر معمارزاده قصد داریم به بررسی شکستگى بینی و انواع آن بپردازیم. تا پایان همراه ما باشید.
شیوع شکستگى بینی :
شکستگی بینی بیشتر در مردان اتفاق می افتد و نسبت آن حدود ۲ به ۱ در مرد به زن و در سنین ۱۵ تا ۳۰ سال شایع تر هست.
آسیب به صورت در بیماران جوان تر ، بیشتر باعث جابجایی و شکستگی قطعات بزرگ تر استخوان بینی می شود، در حالی که بیماران مسن تر استخوان های شکننده دارند و بیشتر دچار خُرد شدگی استخوان می شوند.
هنگامی که استحکام بینی از دست برود ممکن است تغییرات نامطلوب در ظاهر و عملکرد بینی ایجاد شود. بنابراین جراح گوش و حلق و بینی باید بر مبنای ماهیت و وسعت آسیب، درمان خاصی را در نظر قرار دهد.
٨٠٪ شکستگی های بینی در منطقه تبدیل قطعه نازک انتهایی به قطعه ضخیم ابتدایی در یک سوم تا نیمه استخوان بینی است.
شیوع آسیب به صورت در کودکان بسیار کمتر از بالغین است. فاکتورهای فیزیکی مهم در کودکان و اندازه کوچک بینی آن ها باعث می شود که نیروهای شدید را محدود کرده و بافت نرم، در حکم حفاظتی برای اسکلت صورت عمل می کند.
آسیب های بینی در کودکان کم سن و سال بیشتر در غضروف اتفاق می افتد تا استخوان ، قابلیت ارتجاع و نرم بودن غضروف استخوان در کودکان مسئول عدم جابجایی قابل توجه در شکستگی این ساختمان ها است.
طبقه بندی بینی شکسته :
شکستگی های بینی به دو دسته تقسیم می شوند:
انواع کناری : که در اثر نیروی وارد به کنار بینی، باعث فرورفتگی یک سمت و برآمدگی سمت دیگر بینی می شود. این نوع شکستگی شایع تر است .
انواع روبرو : در این حالت آسیب از بالا به صورت و بینی وارد می آید. این نوع شکستگی ناشایع تر است و معمولاً نیاز به نیرویی با انرژی بالایی دارد. در این حالت پُل بینی فرو رفته می شود و تغییر شکل ظاهری مشخصی را ایجاد می کند.
دکتر اصغر معمارزاده جراح بینی اصفهان
تشخیص شکستگی بینی :
تشخیص شکستگی بینی به دلیل آن که پس از آسیب، تورم ایجاد می شود و تغییر شکل های جزئی را می پوشاند، پس از کاهش تورم، ٢تا۴ روز پس از آسیب انجام می گیرد.
بررسی های رادیولوژیک :
در حالی که ارزیابی رادیولوژیک در بسیاری از مراکز اورژانس به صورت استاندارد انجام می شود ولی در حال حاضر برای شکستگی های معمول بینی، غیر ضروری تشخیص داده شده است.
برخی از مقالات تأثیر بسیار محدودی برای این تصاویر رادیولوژیک در درمان و عوارض بیماری قائل هستند. علاوه بر این نماهای رادیولوژیک، قدیمی یا جدید بودن شکستگی را نشان نمی دهد.
در نهایت این که انجام رادیوگرافی استخوان های بینی به صورت معمول به علل پزشکی قانونی دیگر ارزش ندارد.
درمان شکستگی بینی بر اساس ارزیابی از ظاهر و عملکرد آن انجام می شود و توجیهی برای انجام رادیوگرافی معمول به دنبال یک صدمه به بینی وجود ندارد.
با این وجود اگر پس از انجام معاینات بالینی، شک به آسیب های قسمت میانی صورت وجود داشت، رادیوگرافی صورت باید انجام شود.
در کودکان ارزش بررسی رادیولوژیک آسیب بینی حتی از بالغین هم کمتر است زیرا که اغلب آسیب ها در اسکلت غضروفی رخ می دهد که دو سوم ساختمان بینی آن ها را تشکیل می دهد و در رادیوگرافی دیده نمی شود.